امروزه با پیشرفت علم راه های بسیاری برای زیباسازی و ترمیم دندان ها وجود دارد که ایمپلنت دندان نیز در این مورد بسیار پر کاربرد است. پشتیبانی کردن از پروتزهای دندانی از اولین کاربردهایی است که می توان در مورد ایمپلنت اشاره کرد. امروزه یکی از مزیت های ایمپلنت ها ادغام با استخوان می باشد. این فرآیند به صورتی می باشد که در آن از مواد خاصی مانند تیتانیوم برای چسباندن استخوان به سطح آن ها استفاده می شود.این روش یکی از بهترین روش هایی است که برای مدت طولانی نیز ماندگار است. پزشکان ادغام ایمپلنت و استخوان را برای برخی از بیماران توصیه می کنند. در این روش فشار فیزیکی به خوبی تحمل خواهد شد. برای اینکه دندان از دست رفته ی خود را پر کنید پزشکان ایمپلنت دندان را توصیه می کنند. در این روش ابتدا پایه ی ایمپلنت به وسیله ی پیچ ایمپلنت به فک متصل می گردد. پس از آن به وسیله ی پیچ کوچک و یا سیمان دندانی، پروتز دندانی به پایه چسبیده می شود. این عمل همچنین به شکل قطعه ای در روند فابریکاسیون نیز به پایه جوش داده خواهد شد. همانطور که می بینید پزشکان ایمپلنت دندان را برای پروتزهای دندانی گوناگون به کار می برند که هم به عنوان پشتیبان برای دندان های ثابت و هم متحرک استفاده خواهد شد. در مواقعی که از ایمپلنت برای پشتیبانی دندان ثابت استفاده می شود پروتز به هیچ عنوان قابل جابه جایی نخواهد بود. پل هایی که برای ایمپلنت دندان به کار می روند به گونه ای می باشند که قابلیت اتصال به بیش از یک ایمپلنت را دارند. بدین صورت که یا به دندانی وصل هستند و یا درحالتی می باشد که گویا لنگر انداخته است. مناطقی که برای لنگراندازی وجود دارد به طور معمول در مقایسه با تعداد دندان ها کمتر می باشد. این مناطق یا به طور مستقیم پایه ای برای ایمپلنت دندان می شوند و یا در میان پایه ها جای داده خواهند شد که در این صورت پونتیک نام دارند. همان صورت که ایمپلنت را می توان برای تک دندان جایگزین کرد، پل هایی که برای پشتیبانی ایمپلنت ها هستند هم به همان صورت متصل می گردند. پل ثابت در چه مواقعی استفاده می شود؟ این پل حقیقتا به منظور جایگذاری دو دندان و یا یک نیم فک باشد که به ترتیب کاربردی در خصوص دندان ثابت موضعی و دندان مصنوعی کامل ثابت خواهد داشت. در هر دو روش پروتز ثابت خواهد بود زیرا فرد بیمار قادر به برداشتن پروتز نخواهد بود. پروتزهای دندانی از نوع دندان مصنوعی ایمپلنت متحرک به صورتی هستند که به طور دائمی و ثابت در محل قرار نمی گیرند. این پروتزها قابلیت آن را دارند که بیمار با فشار دست بر پایه ی ایمپلنت آن را جدا کند. پایه هایی که برای متصل کردن ایمپلنت دندان استفاده می شود دارای شکل های میله ای، دکمه ای، توپی و مگنتی می باشد که قابلیت وصل شدن به سمت دیگر پروتز به وسیله ی آداپتورهای انالوگش را خواهد داشت. ایمپلنت دندان در قطرهای کوچک تری نیز انجام می شود که این کار در ارتودنسی و با نام ابزارهای لنگراندازی موقت شناخته می شود. این کار درواقع برای کمک به حرکت دندان به واسطه ی نیرویی که از مناطق لنگراندازی تولید می شود، موثر است. دندان تنها در صورتی به حرکت درمی آید که نیروی وارده در جهت مطلوبی صورت گیرد. این نیرو تحریکات بسیاری را در زمینه ی رباط پیرودنتال انجام می دهد که این کار موارد زیر را در پی خواهد داشت. استخوان بازآرایی می شود استخوان از مسیر دندان ها به کنار هدایت می شود فضای مناسبی برای انجام این کار به وجود می آید.منبع: ایمپلنت