شقاق یا همان فیشر نوع شایعی از بیماریهای مقعدی است، این بیماری موجب ترک عمیقی در کانال مقعدی می شود. این ترک ابتدا تنها پوست را درگیر می کند اما به مرور زخم عمیق تر شده و حتی ممکن است تا عضله مقعدی نیز کشیده شود. علت این بیماری وارد آمدن فشار به مقعد در اثر عوامل متعدد است، که یکی از مهمترین آنها
یبوست است. البته احتمال بروز این عارضه در اثر عواملی مانند افزایش فشار عضلانی مقعد نیز وجود دارد.
از طرفی امکان
درمان شقاق با استفاده از
درمان های خانگی وجود دارد. اما اگر علت بروز این بیماری عوامل دیگری مانند فشار موجود در عضله مقعد باشد، باید برای درمان قطعی علت اصلی رفع شود، که معمولاً روشهای جراحی در این مورد کاربرد دارد. یکی از روشهای جراحی شقاق
اسفنکتروتومی است که در ادامه به تشریح آن می پردازیم :
اسفنکتروتومی چیست ؟اسفنکتروتومی روش جراحی
درمان شقاق است. در طی این روش بخشی از عضله اسفنکتر قطع می شود و هدف از این عمل کاهش فشار داخلی عضله اسفنکتر است. زیرا در برخی موارد این عارضه در اثر گرفتگی عضلات دریچه ای مقعد ایجاد شده است.این عمل موجب می شود، گردش خون در این ناحیه افزایش پیدا کرده و به درمان شقاق کمک نماید. معمولاً پس از جراحی، درد بیمار ناشی از شقاق به شدت کاهش پیدا می کند.
اسفنکتروتومی از روش های جراحی سرپایی برای درمان شقاق است و تحت بیهوشی انجام می شود، در نتیجه بیمار می تواند پس از به هوش آمد و مساعد شدن شرایط فیزیکی به منزل بازگردد. اما بهتر است تا چند ساعت و تا زمانی که اثرات داروی بیهوشی از بین برود استراحت نماید. همچنین لازم است بیمار یک نفر همراه داشته باشد.
در مورد درد اسفنکتروتومی باید بگوییم این جراحی مانند هر روش درمانی دیگری درد خفیفی را بیمار تحمیل می کند. اما معمولاً پس از درمان درد بیمار به شدت کاهش پیدا می کند. اسفنکتروتومی به دو روش مختلف انجام می شود، این روشها عبارتند از :
اسفنکتروتومی بسته
در این روش جراح یک شیار جانبی بر روی عضله ایجاد می کند و از آن شیار عضله دریچه ای را خارج می کند. سپس مقداری از عضله را خارج می کند تا آن را برش دهد. مقدار برش بستگی به اندازه فیشر دارد.
این جراحی نیاز به دقت بالایی دارد، زیرا که احتمال آسیب به مخاط مقعد وجود دارد. در مرحله آخر برش ایجاد شده با استفاده از بخیه بسته می شود.
اسفنکتروتومی باز
در این روش برش بر روی کانال مقعد و به اندازه 1 سانتی متر انجام می شود. سپس همانند روش بسته قسمتی از عضله برش داده می شود تا از فشار آن کاسته شده و از حالت انقباض خارج شود. در مرحله آخر بسته به برش و شرایط بیمار ممکن است زخم بسته شده و یا باز رها شود. همچنین ممکن است بسته به شرایط ترکیبی از روش های باز و بسته اعمال شود.
این روش درمانی ممکن است همراه با بیهوشی و یا بی حسی موضعی انجام شود. همچنین بیمار درد خفیفی داشته و معمولاً درمان موفقیت آمیز است.
مطالب مرتبط
