اضطراب خویشاوند افسردگی، افراد را در همه‌ی گروه‌های سنی می‌آزارد و می‌تواند به ویژه برای نوجوانان زیان‌بخش باشد. کاملا معمولی و حتی رایج است که افراد، اضطراب را تجربه کنند؛ مخصوصا در دوره‌های پرتنش زندگی، مانند پیش از یک آزمون یا ملاقات‌های مهم. برای بسیاری، این اضطراب سودمند است، چون سبب ایجاد انگیزه در آن‌ها می‌شود تا مطالعه‌ی بیشتری انجام دهند یا رفتار بهتری داشته باشند. اما برای افراد فراوان دیگری، اضطراب، بیش از دوره‌های پرتنش استاندارد است. تنش‌های گاه و بی‌گاه سبب نگرانی نمی‌شود و حتی می‌تواند برای سلامتی سودمند باشد، اما بسیاری از افراد به طور پیوسته اضطراب را تجربه می‌کنند. مردم، به ویژه نوجوانانی که از اضطراب رنج می‌برند، درمی‌یابندکه درزندگی روزمره‌ی آن‌ها ممکن است مشکلاتی همانند ترس‌ها یا نگرانی‌های طولانی مدت پیش آید.اضطراب، مهلک نیست، اما می‌تواند توانایی افراد برای کارکرد معمول در زندگی روزمره را با مشکل جدی روبه رو کند. احساس ترس و نگرانی شدید، به کم‌خوابی می‌انجامد و خواب سالم و کافی را برای افراد بسیار مشکل می‌کند. اضطراب می‌تواند سبب سردرد، درد معده و حتی حالت تهوع شود. به علاوه، تنش می‌تواند سبب از دست دادن اشتها شود یا تغذیه‌ی افراد را دچار مشکل کند. یکی از دشوارترین جنبه‌های اضطراب برای دانش‌آموزان، دشواری در تمرکز است. هنگامی که فردی نگران مسئله‌ای است، درذهن وی به طور پیوسته افکار آزاردهنده‌ای راه می‌یابد و این مسئله، از تمرکز نوجوان بر تکالیف مدرسه و دیگر مسائلی که نیاز به تمرکز ذهنی دارند به میزان قابل توجهی می‌کاهد. این تاثیرات اضطراب، می‌تواند زندگی روزانه‌ی نوجوانان را مختل سازد و آن‌ها را از آرامش و لذت زندگی محروم کند. اگرچه به نظر می‌رسد اضطراب یک علت واحد ندارد، اما روشن شده است اضطراب می‌تواند در خانواده منتقل شود. این واقعیت نشان می‌دهد که ممکن است اضطراب عامل ژنتیک یا ارثی داشته باشد. اگر یکی از اعضای خانواده‌تان به اضطراب دچار است، به این معنا نیست که شما نیز مضطرب خواهید شد. اگرچه احتمال ابتلای افرادی که اعضای خانواده‌شان اضطراب دارند، بسیار بالاست.انتقال‌دهنده‌های عصبی درون مغز روحیات انسان را تنظیم می‌کنند، در نتیجه، عدم تعادل در این انتقال‌دهنده‌ها می‌تواند سبب تغییر روحیات شود.اختلال در این انتقال‌دهنده‌ها سروتونین (serotonin) نامیده می‌شود وعامل اضطراب است. جالب توجه آنکه، اختلال سروتونین در مغز مستقیما به افسردگی مربوط است. به همین دلیل، داروهایSSRI، معمولا به عنوان داروهای ضد افسردگی شناخته می‌شوند و برای درمان اضطراب مورد استفاده قرار می‌گیرند. دارو می‌تواند به میزان زیادی این احساسات نامطلوب را آزاد کند، اما همیشه کارآمدترین نوع درمان نیست. افزون بر دارو، درمان‌های اضطراب شامل درمان‌های شناختی – رفتاری، انواع دیگر گفتاردرمانی، و استراحت و تمدد اعصاب و بیوفیدبک برای کنترل تنش‌های ماهیچه‌ای هستند. گفتاردرمانی می‌تواند کارآمدترین درمان برای نوجوانان باشد، چون در این نوع درمان آن‌ها به بحث در باره‌ی احساسات‌شان با کارشناس بهداشت روانی می‌پردازند. بسیاری از نوجوانان، صحبت در مورد تنش و اضطرابی راکه با آن دست وپنجه نرم می‌کنند بسیار سودمند می‌یابند. در نوع خاصی از گفتاردرمانی که درمان شناختی – رفتاری نامیده می‌شود، نوجوانان برخی از ترس‌های خود را فراموش می‌کنند. این روش‌های درمانی، راه‌های جدیدی را به افراد می‌آموزند تا بر ترس‌ و اضطراب خود چیره شوند و با احساسات‌شان درست برخورد کنند دکتر روانشناس کودک خوب در تهران